In ANNA & Co | Mijn Buuf, een club wereldvrouwen

Wereldvrouwen van Mijn Buuf (foto: Esther Geradts, FishEyeProducties)

Naaimachines ratelen, scharen knippen, vrouwen kletsen... Het is gezellig in het atelier van Mijn Buuf. Iedere maandag-, dinsdag- en woensdagochtend maken vrouwen uit alle windstreken er samen tasjes. Donderdag en vrijdag is het atelier voor ervaren naaisters. Dan werken ze aan commerciële opdrachten. Petra van Mijn Buuf: “Iedere dag brengt wel een geluksmoment.”

Drie jaar geleden gaf Petra taalles aan jonge vluchtelingen, samen met Caroline (ook partner in Mijn Buuf). Omdat ze meer wilden doen voor de jongeren, verzonnen ze allerlei leuke uitjes. Zo benaderden ze de oud-hockey-international Floris, een leeftijdsgenoot van de vluchtelingen. Het was de start van een mooie samenwerking. Nu organiseren Petra, Caroline en Floris twee keer per jaar sportdagen voor vluchtelingenkinderen, de zesde is net geweest. Met vriendin Nicole lanceerde Petra vervolgens Mijn Buuf.

Open atelier
“Wij realiseerden ons dat de moeders, de vrouwen vaak slecht geïntegreerd zijn. Sommigen mogen niet werken, leven in hun eigen wereld en spreken de taal dus niet”, vertelt Petra, “We wilden wat doen. Daarom bedachten we een open atelier waarin vrouwen samen handwerken, kennis delen en de taal leren.” Ze klopten aan bij officiële instanties, maar dat traject duurde hen veel te lang. “We gaan het gewoon doen”, besloot Petra. Met crowdfunding haalden ze het geld bij elkaar. Half augustus 2018 gingen de deuren van Mijn Buuf open.

Duurzaam en stoer
Bij Mijn Buuf leren de vrouwen tasjes maken, eerst door ze te vouwen, later op de naaimachine. Alles wordt gemaakt van banners en vlaggen van voorbije evenementen. Die krijgen ze. “Het is goedkoop, duurzaam én het ziet er stoer uit”, lacht Petra. Trots laat ze de gymtasjes en fatboy-hoezen van Volvo Ocean Race-vlaggen zien. Op iedere tas of hoes prijkt een mooi leren MijnBuuf-label. “Danzkzij Omar Munie (de tassenontwerper); van hem krijgen we zijn leren afsnijsels.”

Wereldvrouwen zijn het
“In het atelier praten we over van alles. Zo leren de vrouwen de taal én de cultuur kennen. Over eten, over kleding, over solliciteren. Iemand moet hen vertellen hoe wij met elkaar omgaan. Zelf hebben ze geen netwerk, sommigen zelfs geen vriendinnen”, vertelt Petra. “Hier steken vrouwen elkaar onderling een helpende hand toe: ‘Durf jij niet alleen met de tram? Oh, dan kom ik je toch voortaan halen’. Dat is zo ontroerend om te zien. Het zijn wereldvrouwen.”


Meer weten?
Bij Mijn Buuf leren vrouwen tassen maken én verkopen als ze willen. In de pop-up store bij ID-college in Leidsenhage kunnen zij werkervaring opdoen. Loop eens binnen bij Mijn Buuf. Petra houdt open atelier op maandag tot en met woensdag van 09:30 tot 13:00 uur. Daarnaast zijn er allerlei leuke workshops. Lees meer op MijnBuuf.nl!


Dit verhaal maakt deel uit van een reeks portretten in De Posthoorn over de bewoners van SoZa.

Tekst: Ilona Labree, Labree & Co


Fotografie: Esther Geradts, FishEyeProducties